Menu
EΙΔΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
OΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ-ΑΚΜΗ-ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΡΙΧΟΦΥΙΑΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
YΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ-ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
KAΡΚΙΝΟΣ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
ΝΕΑ
EΙΔΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
OΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ-ΑΚΜΗ-ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΡΙΧΟΦΥΙΑΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
YΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ-ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
KAΡΚΙΝΟΣ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
ΝΕΑ
Καθ'εξιν αποβολές
EΙΔΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
  |  
Υπογονιμότητα
  |   Καθ'εξιν αποβολές
O Δρ Τάσος Βαρθολομαίος είναι Ιατρός-Ομοιοπαθητικος εξειδικευμένος στην Γυναικολογικη Παθολογία(Gynaecological Pathology)
.
Eίναι κάτοχος του Διπλώματος (DIHom) και του Μεταπτυχιακού Διπλώματος (ΗMD) Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στη Μ.Βρετανία και είναι σήμερα ο μοναδικός Oμοιοπαθητικός - Ιατρός στην Ελλάδα στον οποίο απονεμήθηκε ο Τίτλος Πλήρους Μέλους (MFHom) τής Βρετανικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής,που αποκτάται μετα απο την ολοκλήρωση μιάς προηγμένου επιπέδου Ομοιοπαθητικής Εκπαίδευσης και εξετάσεις επιπεδου Ιατρικής Ειδικότητας και ο οποίος είναι Κρατικά αναγνωρισμένος με βάση την Βρετανική Νομοθεσία.
Yπογονιμότητα-Καθ'εξιν Αποβολές
Η Ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στις καθ'εξιν αποβολές.Η Υπογονιμότητα και οι καθ’εξιν,δηλαδη συχνές,Αποβολές μπορούν συχνά να αντιμετωπισθούν με σωστα σχεδιασμένη Ομοιοπαθητική αγωγή.Η Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία δίνει πολλές δυνατότητες για θεραπευτικές εφαρμογές μέσω καταλληλων ομοιοπαθητικών συνθέσεων,οι οποίες μπορούν στοχευμένα να αντιμετωπίσουν πολλές οργανικές παθήσεις και ψυχοφυσιολογικές διαταραχές.
Η κατάλλήλη ομοιοπαθητική αγωγή απαιτεί υψηλού βαθμού κλινικοπαθολογική και ομοιοπαθητική εμπειρία και μπορεί να απευθύνεται όπου ενδείκνυται σε κάθε περίπτωση: στην ολότητα του οργανισμού , στην ολότητα ενός οργάνου ή οργανικού συστήματος ,σε μιά συγκεκριμμένη λειτουργία ή διαδικασία, σε ένα συγκεκριμμένο ιστό,σε μια συγκεκριμμενη περιοχή ενός οργάνου,αλλα και σε μια συγκεκριμμενη ψυχοσωματική δυναμική ή διαταραχή.
Καθ' έξιν ή επανειλημμένες αυτόματες αποβολές αποκαλούνται οι επαναλαμβανόμενες συνεχείς αποβολές, τριών ή περισσοτέρων κλινικά αναγνωρισμένων κυήσεων. Από όλες τις εγκυμοσύνες, το 15 - 20% καταλήγουν σε αποβολή και το 75% αυτών συμβαίνουν στις πρώτες 12 εβδομάδες της εγκυμοσύνης.Η αποβολή πρώτου τριμήνου αποτελεί τη συχνότερη επιπλοκή της κύησης και συμβαίνει στο 75% των γυναικών που συλλαμβάνουν. Η πλειονότητα των αποβολών (50% περίπου)παραμένει κλινικώς αδιάγνωστη, γιατί συμβαίνει πολύ πρώιμα, λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της κανονικής έμμηνου ρύσης.Σε ποσοστό 15% - 20% συμβαίνουν «αυτόματες» αποβολές και σε μικρό ποσοστό εξωμήτριες κυήσεις. Το 5% περίπου των γυναικών που προσπαθούν να συλλάβουν εμφανίζει 2 συνεχόμενες αποβολές, ενώ ποσοστό 1% περίπου εμφανίζει 3 ή και περισσότερες συνεχόμενες αποβολές.
Συχνα τα αίτια των καθ' έξιν αποβολών είναι ορμονικά, ανοσολογικά και ψυχοσωματικά
Οι διαταραχές στα επίπεδα των ορμονών είναι δυνατόν να προκαλέσουν αποβολή επειδή το ενδομήτριο δεν αναπτύσσεται κανονικά για να βοηθηθεί η εμφύτευση και η ανάπτυξη του ωαρίου.Γυναίκες με διαταραχή του θυρεοειδή και των επινεφριδίων, όπως και γυναίκες με διαβήτη αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποβολής εξαιτίας των ορμονικών διαταραχών. Επιπλέον, τα αυξημένα επίπεδα προλακτίνης είναι δυνατόν να εμποδίσουν την φυσιολογική ανάπτυξη του ενδομητρίου. Ήπια υπερπρολακτιναιμία παρατηρείται συχνά σε γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Επίσης ο υποθυρεοειδισμός, ο σακχαρώδης διαβήτης και η ανεπάρκεια έκκρισης προγεστερόνης από το ωχρό σωμάτιο ή τον πλακούντα μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής.
Ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας όπως: τα ινομυώματα,είναι δυνατόν να προκαλέσουν αποβολή.Τα ινομυώματα της μήτρας είναι καλοήθεις όγκοι των τοιχωμάτων της μήτρας. Τα ινομυώματα είναι δυνατόν να προκαλέσουν στειρότητα εάν φράζουν τα στόμια των σαλπίγγων ή εάν η θέση τους επηρεάζει τη φυσιολογική λειτουργία του ενδομητρίου. Το πιο συχνο αιτιο είναι τα ινομυώματα, εκείνα της ενδομήτριας κοιλότητας δηλαδή τα υποβλενογόνια.
Ανεπάρκεια τραχήλου μητρας: Μία άλλη αιτία αποβολών συνήθως 2ου τριμήνου είναι η ανεπάρκεια του τραχήλου και η αδυναμία του να παραμείνει κλειστός καθώς το αναπτυσσόμενο έμβρυο πιέζει με το βάρος του το έσω τραχηλικό στόμιο.
Λοιμώξεις: Λοιμώξεις όπως η ερυθρά, ο έρπης, τα χλαμύδια, το ureaplasma, cytomegalovirus είναι δυνατόν να οδηγήσουν στην αποβολή.
Περιβαλλοντολογικοί παράγοντες δυνατόν να προκαλέσουν βλάβη στο έμβρυο ή αποβολή, ιδιαίτερα αν η έκθεση σε αυτούς είναι συχνή
Μία κατηγορία ανοσολογικού παράγοντα που μπορεί να προκαλέσει αποβολή είναι τα αντιφωσφωλιπιδικά αντισώματα (ΑPA). Εξετάσεις αίματος μπορούν να ανιχνεύσουν τη παρουσία αυτών των αντισωμάτων. Μία άλλη κατηγορία ανοσολογικού παράγοντα που γίνεται αιτία αποβολών αφορά τα αντιπατρικά αντισώματα.
Η σωστη εκτιμηση για την Ομοιοπαθητική θεραπεία γίνεται μετα από καλοσχεδιασμένη και ουσιαστική λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικου,συνεκτίμηση όλων των κλινικών και εργαστηριακών δεδομένων και προσεκτικής ανάλυσης της κάθε περιπτωσης (Case Analysis).
O Δρ Τάσος Βαρθολομαίος είναι Ιατρός Ιστοπαθολόγος. Εξειδικεύθηκε στo Eργ.Γενικής Παθολογίας και Παθολογικής Ανατομικής του Πανεπιστημιακου Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη και μετεκπαιδεύθηκε σε Πανεπιστημιακα Νοσοκομεία στην Οξφόρδη,στο Λαϊκο Πανεπιστημιακο Νοσοκομείο της Αθήνας,στο Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο και στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Η Παθολογική Ανατομική είναι κλινικο-εργαστηριακή ειδικότητα και ο ρόλος του Παθολογοανατόμου στην ιατρική φροντίδα όλων των ασθενών είναι σημαντικός, όχι μόνο γιά τη διάγνωση, αλλά και για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας. Ο Παθολογοανατόμος είναι ο γιατρός που ασχολείται με όλες τις βασικές πτυχές της νόσου, από το πώς αναπτύσσεται ως τη διάγνωση και την αναμενόμενη ανταπόκριση του κάθε ασθενούς σε μια εξατομικευμένη θεραπεία.
Ο Δρ Τάσος Βαρθολομαίος ενσωματώνει στην Ομοιοπαθητική θεραπευτική τού κάθε ασθενούς όλο το πλούσιο γνωστικό υλικό της Ιατρικής του Ειδικότητας,που επιτρέπει την επιλογή της κατάλληλης εξατομικευμένης Ομοιοπαθητικής θεραπείας σε κάθε ασθενή.